برای نیل به این هدف باید محیط نمایشگاه را به محیطی تعاملی، آموزشی و مرتبط با پژوهشگران حوزه‌های بازاریابی، تحقیق و توسعه، افزایش بهره وری و دانشهای تخصصی موضوع هر نمایشگاه تبدیل کرد؛ بنابراین نمایشگاه باید دارای محیطهای متناسب گفت و گو، همکاری و ارائه طرح و ایده باشد.

با این مقدمه، باید گفت متأسفانه آنچه ما در کشور با آن مواجهیم بسیار از نمایشگاه ایده‌آل فاصله دارد.
نمایشگاه‌ها در ایران بیشتر فروشگاه‌اند.
اگر بخواهیم به تفکیک موضوع و عرصه‌های فعالیت نگاه کنیم در حوزهٔ صنعت، کشاورزی و نمایشگاه‌های مرتبط با فناوری اطلاعات و حتی کشاورزی و صنایع غذایی نسبت به نمایشگاه‌های دیگر حوزه‌ها مانند فرهنگ و سیاست و...وضعیت به نسبت خوبی داریم و نمایشگاه‌های این عرصه‌ها تا حدی به نگاه آرمانی نزدیک شده اند اما با ایده‌آل بسیار فاصله داریم.
در نمایشگاه باید تعاملات جدی، ارتباطات و همکاری‌های بلند مدت شکل گیرد و ادامه یابد اما متاسفانه  این گونه نیست در حالی که باید عکس این باشد چرا خلاقیت و استعدادش در کارگزاران صنعت نمایشگاه وجود دارد.

عموما نمایشگاه‌ها یا تبدیل به محلی برای فروش کالا شده‌اند یا محلی برای گزارش کار.

اما راهکار چیست؟
به نظر با به کارگیری چند راهبرد ساده می‌توان سطح این نمایشگاه‌ها را ارتقا داد.

۱. سخت گیری در پذیرش شرکت‌کنندگان و غرفه‌داران به نحوی که تنها افراد و گروههای  تخصصی و منحصر به فرد به نمایشگاه راه یابند. در نمایشگاه‌ها باید  به شرکتهای معتبر و تاثیرگذار و حرفه‌ای و در عدد بهینه اکتفا شود و در پی تعداد زیاد  شرکت کنندگان نباشیم.

۲. ایجاد فضاهای گفت و گو و تعامل برای ارتباط گرفتن شرکتها با هم و مشتریان و مسئولان و سایر ذی نفعان با هم و با شرکتها.
 در بسیاری از نمایشگاهها حتی اندک نیمکتی برای استراحت مخاطبان تعبیه نمی‌شود چه برسد به فضاهای تعاملی، در ثانی آن غرفه‌های درهم و تنگ و شلوغ و اضافی حتی به صاحبان محصول و ایده اجازهٔ قرار دادن یک صندلی برای متخصص مهمان نمی‌دهد. در این وضعیت چه فضایی برای ساخت محیط تعاملی، محیطی برای ارتباط سرمایه‌گذاران با ایده‌سازان و طراحان و متخصصان باقی می‌ماند؟

۳.طراحی محیطهای ایده‌پردازی و اشتراک‌گذاری ایده. در کدام یک از نمایشگاه‌های ما محیطی هست که بتوان ایده‌ای را به اشتراک گذاشت، نقد شد و برای آن حامی و سرمایه‌گذار پیدا کرد؟  

۴. ایجاد محیطهای ارائه محصول و خدمات و نوانمندیها جدای از فضای غرفه

۵. ایجاد بسترهایی برای هم‌اندیشی پیرامون مشکلات موضوع نمایشگاهی در حین نمایشگاه

۶. توسعهٔ زیرساختهای همکاری‌های اقتصادی بین شرکت‌کنندگان نمایشگاه‌ها مانند دعوت و استقرار شرکتهای مشاور و خدمات دهندهٔ امور تجاری و حقوقی

۷. فضا دادن به متخصصان بازاریابی، تیم‌های تحقیق و توسعه، بهینه‌سازان و متخصصان رشتهٔ موضوع نمایشگاه که صاحب محصول یا شرکت نیستند اما می‌توانند کمک شایانی به ارتقای فضای نمایشگاه کنند.

ما برای تبدیل نمایشگاه به یک محیط پویا که به توسعه ملی کمک کند ناچاریم و امیدوار، اما این امید آیا روزی به واقعیت خواهد پیوست؟
مطمئنا تا وقتی که استراتژی نمایشگاهی، تنها آورده نمایشگاه را در اجاره بهای غرفه می‌داند،خیر؛ اما شاید راه‌های بهتری هم وجود داشته باشد.
ما راهی سهل و ممتنع در پیش داریم، هدفی که با اندکی تغییر افق و زاویه دید قابل دست یابی است اما ایجاد این تغییر دید سخت به نظر می‌رسد.

به قلم مهدی رمضانی مدیرعامل شرکت نمایشگاه های بین المللی استان مرکزی